طب سنتی، ورزش را نه صرفاً برای تناسب اندام، بلکه به عنوان یکی از ارکان اصلی حفظ سلامتی می‌داند. در این نگاه، ورزش نه تنها به تقویت جسم، بلکه به تعادل مزاج‌ها و دفع مواد زائد بدن نیز کمک شایانی می‌کند.
یکی از مهمترین نکاتی که در طب سنتی به آن تاکید می‌شود، زمان مناسب برای ورزش است. بهترین زمان برای ورزش زمانی است که معده و مثانه خالی باشند و حداقل دو ساعت از وعده غذایی اصلی گذشته باشد. این امر به بدن اجازه می‌دهد تا انرژی خود را صرف ورزش کرده و از هضم غذا غافل نشود.
نوع و شدت ورزش نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. ورزش باید متناسب با شرایط فردی هر شخص از جمله مزاج، سن، جنسیت، بیماری‌های زمینه‌ای و سطح آمادگی جسمانی انتخاب شود. افرادی با مزاج گرم و خشک یا افراد لاغر و ضعیف باید از ورزش‌های سنگین و طولانی مدت پرهیز کرده و ورزش‌های سبک‌تر و کوتاه‌تر را انتخاب کنند. در مقابل، افراد تنومند و عضلانی می‌توانند ورزش‌های سنگین‌تر و طولانی‌تر را انجام دهند.
مدت زمان ورزش نیز باید به گونه‌ای باشد که باعث تعریق معتدل، افزایش ضربان قلب و تنفس و در نهایت احساس سبکی و شادابی در فرد شود. اما نباید به حدی باشد که باعث خستگی مفرط و آسیب به عضلات شود.
در طب سنتی، ورزش نه تنها برای افراد سالم، بلکه برای بیماران نیز توصیه می‌شود. البته، نوع و شدت ورزش در بیماران باید با توجه به نوع بیماری و نظر پزشک تعیین شود. به طور کلی، ورزش سبک و ملایم برای بیماران در حال بهبودی بسیار مفید است.
شرایط محیطی نیز بر نوع و زمان ورزش تاثیرگذار است. ورزش در هوای آزاد و معتدل بهترین گزینه است. اما در فصل زمستان، باید مراقب سرمای هوا بود و پس از ورزش، بدن را گرم نگه داشت.
در برخی شرایط خاص مانند بیماری‌های حاد، سردردهای شدید و برخی بیماری‌های عضلانی اسکلتی، ورزش باید محدود یا حتی متوقف شود. همچنین، افرادی که دچار واریس هستند باید از انجام ورزش‌های سنگین و پر فشار خودداری کنند.
در نهایت، مهمترین نکته این است که ورزش باید به صورت مداوم و منظم انجام شود تا بتوان به نتایج مطلوب دست یافت. با توجه به توصیه‌های طب سنتی و مشورت با پزشک، می‌توان برنامه ورزشی مناسبی را برای خود طراحی کرد و از فواید بی‌نظیر ورزش بهره‌مند شد.