خشکی پوست، مشکلی است که بسیاری از افراد با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. در طب سنتی، این مشکل به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: خشکی حقیقی و خشکی کاذب.
خشکی پوست حقیقی زمانی رخ می‌دهد که رطوبت کلی بدن و پوست به شدت کاهش می‌یابد. علائم این نوع خشکی تنها به پوست محدود نمی‌شود و شامل خشکی مو، موخوره، شکنندگی ناخن‌ها و سایر مشکلات مرتبط با کمبود رطوبت می‌شود. این نوع خشکی اغلب در فصل‌های سرد و خشک سال تشدید می‌شود.
برای رفع خشکی حقیقی پوست، طب سنتی دو روش اصلی را پیشنهاد می‌کند: اول، استفاده از داروهای رطوبت‌بخش خوراکی یا موضعی مانند ضمادها، روغن‌ها و کرم‌ها. دوم، مصرف غذاهایی که به طور طبیعی رطوبت‌رسان هستند مانند آب‌سیب، آب‌هویج، سوپ جو، زرده تخم مرغ عسلی و شیربادام. در مقابل، غذاهای خشک‌کننده مانند ترشی‌ها، غذاهای شور و سرخ‌کردنی باید از رژیم غذایی حذف شوند.
خشکی پوست کاذب در اثر غلیظ شدن خون و کاهش خون‌رسانی به سطح پوست ایجاد می‌شود. این غلظت خون به دلیل افزایش مواد زائد و چسبنده در خون رخ می‌دهد و می‌تواند علائم دیگری مانند خواب آشفته، اسپاسم عضلانی، اضطراب و افسردگی را نیز همراه داشته باشد.
درمان خشکی کاذب شامل استفاده از غذاهایی است که غلظت خون را کاهش می‌دهند، مانند نخودآب. همچنین، مصرف سکنجبین و غذاهای مشابه، داروهای خوراکی و ماسک‌های طبیعی مانند ماسک پیاز و عسل نیز می‌تواند مفید باشد. در موارد شدید، پزشک ممکن است داروهای رطوبت‌بخش را نیز تجویز کند.
در مجموع، خشکی پوست می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و درمان آن به نوع خشکی بستگی دارد. برای تشخیص دقیق نوع خشکی پوست و انتخاب درمان مناسب، بهتر است به پزشک متخصص طب سنتی مراجعه کنید.