خشکی پوست یکی از مشکلات رایجی است که بسیاری از افراد به خصوص در فصل پاییز و زمستان با آن مواجه می‌شوند. این مشکل می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله عوامل محیطی و داخلی بدن ایجاد شود. طب سنتی، خشکی پوست را به دو دسته اصلی تقسیم می‌کند: خشکی حقیقی و خشکی کاذب.
خشکی حقیقی پوست زمانی رخ می‌دهد که رطوبت کلی بدن کاهش می‌یابد و این کاهش رطوبت علاوه بر پوست، در مو، ناخن‌ها و سایر بافت‌های بدن نیز مشاهده می‌شود. علائم این نوع خشکی شامل خشکی مو، موخوره، شکنندگی ناخن‌ها و خشکی پوست در نواحی مختلف بدن است.
برای درمان خشکی حقیقی پوست، طب سنتی روش‌های مختلفی را پیشنهاد می‌کند. استفاده از غذاهای رطوبت‌بخش مانند آب سیب، آب هویج، سوپ جو و شیر بادام می‌تواند به افزایش رطوبت بدن کمک کند. همچنین، پرهیز از مصرف غذاهای خشک‌کننده مانند ترشیجات، غذاهای شور و ادویه‌های تند نیز توصیه می‌شود.
خشکی کاذب پوست به دلیل غلیظ شدن خون و کاهش خون‌رسانی به سطح پوست ایجاد می‌شود. این نوع خشکی ممکن است با علائمی مانند خواب آشفته، اسپاسم عضلانی، اضطراب، افسردگی و هموروئید همراه باشد.
درمان خشکی کاذب پوست نیازمند رفع غلظت خون است. برای این منظور، مصرف غذاهایی مانند نخودآب و سکنجبین توصیه می‌شود. همچنین، استفاده از ماسک‌هایی مانند ماسک پیاز و عسل نیز می‌تواند به بهبود خون‌رسانی به پوست کمک کند.
در برخی موارد، خشکی پوست ممکن است ترکیبی از هر دو نوع خشکی حقیقی و کاذب باشد. در این موارد، درمان باید به صورت ترکیبی و با توجه به شرایط فردی انجام شود.
به طور کلی، درمان خشکی پوست در طب سنتی بر اساس تقویت رطوبت بدن، رفع غلظت خون و استفاده از مواد طبیعی و مغذی است. با این حال، برای تشخیص دقیق نوع خشکی پوست و انتخاب روش درمانی مناسب، بهتر است به پزشک متخصص طب سنتی مراجعه کنید.