گیاه دارویی آویشن با نام انگلیسی و علمی Thymus از خانواده Lamiaceae یا نعناعیان و بومی مناطق معتدل اروپا، شمال آفریقا و آسیاست. نام علمی این گیاه از ریشه کلمه یونانی Thyme به معنای بوی خوش و ملایم است. آویشن به صورت های مختلفی مورد مصرف قرار میگیرد. یکی از انواع مصرف آویشن تهیه عرق طبیعی آویشن است. عرق آویشن به صورت سنتی از جوشاندن آویشن خشک یا تازه در دیگ های مسی و خنک کردن بخار ناشی از جوشاندن آویشن به دست می آید.

طبع عرق آویشن در طب سنتی:

اگر برای شما هم سوال پیش آمده که طبع عرق آویشن گرم است یا سرد، باید بگوییم که طبع عرق آویشن گرم است.

خواص عرق آویشن در طب سنتی:

از آنجا که خودِ گیاه آویشن دارای خواص بسیاری مانند: درمان آسم، سرفه های خشک و درمان عفونت است، عرق آن نیز خواص بسیاری دارد.

استفاده از عرق آویشن موجب تقویت بینایی می شود و می تواند معده را تقویت و باعث رفع باد آن و ضد نفخ باشد و به عنوان یک هضم کننده موثر باشد. به دلیل خاصیت ضدعفونی خود دربرطرف کردن جوش های صورت و بدن مفید است و به همین دلیل در درمان قارچ ها و عفونت های روده نیز عملکرد خوبی دارد.

عرق آویشن استفاده های گوناگونی دارد. از این جمله باعث تقویت بدن، تقویت معده، رفع ترشی معده، تقویت بینایی، ضددردوتشنج، رقیق کننده خون، درعفونتهای ریوی، زکام، برنشیت، آسم، گریپ آنژین وسوء هاضمه بی همتاست. برای نقرس وسیاتیک مفیداست و مصرف آن باعث کنترل این بیماری ها می شود.

* البته بهتر است در همه این موارد با مشاوره با طبیب معتمد تصمیم گیری کنید.

طریقه مصرف عرق آویشن:

بعدازهرغذا نصف استکان میل کنید. جهت زکام وگریپ شبی یک بار نصف استکان رادر یک ظرف آب جوش ریخته و نوش جان کنید.

مضرات و عوارض مصرف عرق آویشن:

توجه داشته باشید که در مورد گیاهان و داروهای گیاهی نیز همیشه مورد منع مصرف وجود دارد. مصرف آویشن برای افراد آلرژیک مورد منع مصرف دارد. از این گذشته زنان باردار، شیرده و کودکان نیز نباید از افشره‌ی خوراکی آویشن استفاده کنند.

زیاده‌روی در مصرف عرق گیاه آویشن باعث سرگیجه، اسهال و استفراغ خواهد شد.در صورت بروز عوارض آویشن می‌توان از نعناع و دم کرده آن استفاده کرد.