سیب انواع مختلفی دارد. از نظر رنگ، سیب سبز، زرد، قرمز و از نظر محصول، دو نوع رایج آن در ایران بیشتر به بار می نشیند:«سیب گلاب» با آن عطر و بوی منحصر به فرد و «سیب شمیرانی» با پوستی چرب و طعمی متفاوت که مخصوص نواحی کوهستانی است.

این سیب ها از نظر ارزش تغذیه ای تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند، اما از نظر ویژگی های درمانی، در چند مورد از یکدیگر سبقت گرفته اند.

سیب سبز یا سیب فرانسوی، به دلیل دارا بودن اسیدهای آلی فراوان، ترش تر و مصرف آن برای رفع گرمی و حرارت بدن، التهاب کبد و التیام تهوع و دل به هم خوردگی ناشی از گرم مزاجی یا گرمازدگی بسیار مفید است. فقط باید به یاد داشت مصرف زیاد سیب ترش برای سردمزاجان خوب نیست و اعصاب را کمی ضعیف می کند و کسانی که معده قوی ندارند نباید پس از خوردن سیب خام و ترش، آب سرد بنوشد.

سیب قرمز به دلیل ویتامین ها و رنگدانه های آنتی اکسیدانی قوی که در پوست قرمز خود دارد، نسبت به سیب زرد که به سیب لبنانی معروف است، خاصیت ضدسرطانی بالاتری دارد و مصرف آن همراه با پوست توصیه می شود. البته به دلیل اینکه امروزه برای افزایش ماندگاری سیب ها در انبار، پوستشان را با مواد شیمیایی مومی و براق واکس می زنند، باید ابتدا پوست سیب را با ابر آغشته به مایع ظرفشویی خوب بشویید و پس از آبکشی میل کنید.

به توصیه متخصصان طب سنتی، دمنوش پوست سیب قرمز و زرد با اندکی عسل برای پاکسازی کلیه ها مفید است و مصرف رنده شده آن همراه با عرقیاتی چون گلاب، بیدمشک یا بادرنجبویه همراه با کمی زعفران به پاکسازی بدن از مواد زائد -بخصوص پس از خوردن تنقلات در ایام نوروز- کمک کرده، برای عمیق شدن خواب مفید است. آب سیب تازه و سیب پخته (کمپوت) نیز تقویت کننده کبد و سم زدای آن است و مانع تشکیل اسید اوریک در بدن می شود. به همین دلیل مصرف آن برای مبتلایان به درد مفاصل و نقرس توصیه شده است.

قند سیب به کندی جذب بدن می شود. بنابراین برای مبتلایان به دیابت، مصرف آن باید پس از مشاوره با متخصص صورت گیرد. با این حال، توصیه می شود که دیابتی ها از سیب های خیلی شیرین استفاده نکنند.

منبع: برنا