طب سنتی، ورزش را نه تنها به عنوان راهی برای تناسب اندام، بلکه به عنوان یکی از ارکان اصلی حفظ سلامتی و تندرستی معرفی می‌کند. بر اساس این طب کهن، حرکت و فعالیت بدنی نقش موثری در بهبود هضم غذا، دفع مواد زائد و افزایش شادابی و نشاط دارد.
حکمای طب سنتی معتقدند که ورزش مناسب، شرایط خاصی دارد که رعایت نکردن آنها می‌تواند به سلامت فرد آسیب برساند. یکی از مهم‌ترین نکات، زمان ورزش کردن است. بهترین زمان برای ورزش زمانی است که هوا معتدل باشد. به عنوان مثال، در فصل بهار نزدیک ظهر، در تابستان اوایل روز و در زمستان اواخر روز زمان مناسبی برای ورزش کردن است. البته باید به این نکته توجه داشت که شدت و مدت ورزش در فصول مختلف متفاوت است. در بهار و تابستان بهتر است ورزش با شدت و مدت کمتر انجام شود و در پاییز و زمستان می‌توان شدت و مدت آن را افزایش داد.
از دیگر نکات مهم در ورزش از دیدگاه طب سنتی، پرهیز از ورزش کردن در حالت گرسنگی یا بلافاصله پس از صرف غذا است. همچنین، قبل از ورزش بهتر است بدن از مواد نامناسب پاکسازی شود و روده و مثانه خالی باشند. ورزشکاران نیز باید از مصرف غذاهای سنگین و دیر هضم قبل از تمرین یا مسابقه خودداری کنند.
ورزش باید به اندازه‌ای باشد که باعث تعریق و سرخ شدن چهره شود اما نه آنقدر شدید که فرد احساس ضعف و خستگی کند. نوشیدن آب بسیار سرد در حین یا بلافاصله بعد از ورزش نیز توصیه نمی‌شود.
ورزش سنگین و حرفه‌ای نیاز به آمادگی قبلی دارد. بهتر است با حرکات آرام شروع کرده و به تدریج شدت آن را افزایش داد. همچنین، پس از پایان ورزش نباید بلافاصله محل تمرین را ترک کرد. بهتر است چند دقیقه‌ای استراحت کرده و سپس لباس‌ها را عوض کرد. در این زمان فرد باید حوله یا ملحفه‌ای روی بدن عرق کرده بکشد و ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در همان محل بنشیند تا بدن آهسته آهسته سرد شود.
در زمان تمرین و مسابقه، نیاز غذایی ورزشکاران به شدت افزایش می‌یابد. اما این نیاز فوق‌العاده، پس از ترک فعالیت‌های شدید بدنی ادامه پیدا نمی‌کند. بنابراین، تغییر رژیم غذایی در افرادی که فعالیت بدنی خود را کاهش داده‌اند، بسیار مهم است.